صفحه اصلی

بسیاری از سکونتگاه‌های فقیرنشین و غیررسمی در چند دهه گذشته (با برنامه یا بدون برنامه) دچار دگرگونی شده‌اند بسیاری راه سامان دادن و بهبود را پیموده‌اند و برخی در شرایط ناشایست کالبدی و اجتماعی و اقتصادی مانده‌اند. پس از سال‌ها کارآزمایی بهسازی هنوز سکونتگاه‌های فقیرنشین چالشی بنیادین برای شهرها به شمار می‌روند. در برخورد با پدیده سکونتگاه‌های خودانگیخته و فقیرنشین شهری رویکردها و برنامه‌های گوناگونی به کار گرفته‌شده که تجربه نشان داده که رویکرد چیره کالبدی و بدون پرداختن به نیاز و خواست و اولویت اجتماع محلی و ضعف مشارکت اجتماعات محلی و قرار نگرفتن گروه‌های ذی‌نفع در فرایند برنامه‌ریزی و اجرا، مایه ناکارآمدی بسیاری از کارها شده است. بازآفرینی پایدار در پی مشارکت فراگیر و افزایش کیفیت و شرایط سکونت و زیست درخور است و برپایی مدیریت خوب برای بهسازی محله و توانمندسازی اجتماع محلی است. مشارکت محلی، ظرفیت‌سازی، توانمندسازی، فرهنگ‌سازی، گسترش زیرساخت و خدمات، تعریف برنامه‌های پیشگام و برانگیزنده توسعه از جمله نیازهای آغازین رویکردی پایدار برای کامیابی در بهسازی این سکونتگاه‌ها و برپایی شهرهای پایدار است.
گردهمایی بین‌المللی سکونتگاه‌های فقیرنشین شهری در نظر دارد افزون بر شناسایی توان و ظرفیت علمي و كاربردي در گستره فقر شهری، دگرگونی‌های سکونتگاه‌های تهیدستان شهری، به بررسي نیازهای آموزشی و ظرفیتی در این زمینه بپردازد. در نظر است در این همایش با شناسايي نگرش‌ها، تجربه‌های نوين و کاوش ابعاد نظري و كاربردي و آموخته‌ها، به نگاشتن چارچوب بایسته برای بهسازی و بازآفرینی پایدار یاری شود و یافته‌ها را با گروه‌های ذینفع به اشتراک گذاشت.